قانون ثبت شرکتها (مصوب خرداد 1310 با اصلاحات بعدی)
ماده 1- هر شرکتی که در ایران تشکیل و مرکز اصلی آن در ایران باشد شرکت ایرانی محسوب است.

انحلال در لغت به معنای حل شدن، باز شدن، گشوده شدن گره، حل شدن جسم جامد در مایع و نیز به معنی از میان رفتن و برچیده شدن یک اداره یا بنگاه، برچیدگی است و از نظر اصطلاحی مصادیق زیادی دارد مانند انحلال عقد واحد به عقود متعدد یا انحلال مجلس. اما در این نوشتار منظور انحلال شرکت تجاری است که در خصوص انواع شرکت ها دارای شرایط مختص به خود است. 

امروزه برند  بخش با ارزشی از ثروت بنگاه و سرمایه کسب وکار به حساب می آید. نامهای تجاری از عوامل رشد کسب و کار، افزایش وفاداری کارکنان و مشتریان و زمینه ساز ایجاد و تداوم روابط استراتژیک با شرکای تجاری هستند. بسیاری از تصمیمات استراتژیک تجارت، علاوه بر ارزشهای مشهود، وابسته به ارزشهای نامشهود هم چون برند هستند.

موضوع شرکت متأثر از نوع فعالیتی است که شرکت برای آن منظور تشکیل گردیده و با توجه به اهداف، ساختار، مأموریت های شرکت تعیین می شود. تعیین موضوع هر شرکت نشان دهنده ی هدف آن شرکت است.
برابر ماده 8 لایحه ی اصلاحی 24/12/48 اساسنامه باید شامل نکاتی نظیر موضوع شرکت باشد. موضوع شرکت باید به طور صریح و منجز، در اساسنامه ذکر شود. تاکید اساسنامه نسبت به تعیین موضوع شرکت در جهت شفافیت و تبیین وظایف، اختیارات و تکالیف مسئولین شرکت تفسیر می شود. کلمه "صریح" در لغت به معنای آشکار، بی پرده و روشن و منجز به معنای روا شدن حاجت و وفا شدن وعده است. بر این مبنا، منظور لایحه اصلاح قانون تجارت از تأکید بر اینکه موضوع شرکت صریح و منجز باشد، این است که موضوع مزبور علاوه بر اینکه باید آشکار و روشن باشد، لازم است که امری باشد قابل انجام و روا شدنی، نه امری که دارای ابهام بوده و انجام آن غیر محتمل و غیر قطعی یا موکول به تحقق شرط یا شرایطی باشد.