برند یا علامت تجاری ، همان نشان و علامتی است که به صورت فارسی یا لاتین در فعالیت های اقتصادی شرکت استفاده می شود. بعد از تاسیس شرکت ، با توجه به نوع فعالیت خود به احتمال زیاد نیاز به ثبت نمودن برند و علامت کسب و کار یا خدماتی که عرضه می کنید نیز پیدا خواهید کرد. ثبت برند این مزیت را دارد که برند شما توسط مراجع قانونی مورد حفاظت و حمایت قرار گیرد و مانع از سو استفاده متقلبان گردد.

- مدارک مورد نیاز جهت ثبت برند لاتین

موضوع ثبت نمودن برند، نه تنها در داخل یک کشور مطرح است بلکه با توسعه روابط بین المللی و تجاری و انتقال کالاهای مختلف از یک کشور به کشورهای دیگر ، ضروری به نظر می رسد.
در تمامی کشورها ، علائم تجاری ثبت و محافظت می گردد. هر یک از دفاتر ملی یا ناحیه ای، ثبت علائم را که شامل اطلاعات کامل درخواست برای ثبت و تمدید است نگهداری می کنند. هر چند نتایج ثبتی محدود به کشور مربوطه باشد.
به منظور جلوگیری از ثبت جداگانه در دفتر هر کشور یا ناحیه ، نظام بین المللی ثبت WIPO علائم را اجرا می کنند. این نظام توسط یک عهدنامه اداره می گردد.
شایان ذکر است، کشور ایران نیز در سال 1337 عضویت خود را در کنوانسیون پاریس در زمینه حمایت از مالکیت صنعتی و در سال 1382 عضویت خود را در موافقت نامه مادرید و پروتکل آن در مورد ثبت بین المللی علائم همراه با آئین نامه مشترک آن دو ، رسماَ اعلام نموده است.
به موجب سیستم مادرید، ثبت بین المللی علائم تجاری در مرحله اول با ثبت ملی در اداره کشور مبدا صورت می گیرد و سپس به صورت اتوماتیک با تعیین کشورهای مورد نظر در سطح بین المللی انجام می شود.
طبق ماده 151 آئین نامه مصوب 1387، ثبت بین المللی علامت مستلزم تسلیم اظهارنامه به مرجع ثبت اداره ثبت مالکیت صنعتی است. مرجع ثبت علائم تجاری ، طبق ماده 36 ق. ث. ا. ط. ع مصوب 1386، " اداره مالکیت صنعتی سازمان ثبت اسناد و املاک کشور " وابسته به قوه قضائیه ایران است.
ماده 151 آئین نامه می گوید : " اتباع ایرانی یا اشخاصی که در ایران اقامت داشته و یا دارای یک مقر واقعی و موثر صنعتی و تجاری باشند، می توانند حسب مورد به استناد اظهارنامه یا علامت ثبت شده در مرجع ثبت، تقاضای ثبت بین المللی نمایند ".
بنابراین افراد و اشخاص ذیل از مرجع ثبت ایران حق تقاضای ثبت بین المللی علائم را خواهند داشت :
یکم – اتباع ایرانی مقیم ایران یا دارای مقر واقعی و موثر صنعتی و تجاری در ایران
دوم – اشخاص بیگانه که در ایران اقامت داشته و یا دارای یک مقر واقعی و موثر صنعتی و تجاری در ایران باشند. آنچه از مفاد 150 آئین نامه استباط می شود این است که ظاهراَ اتباع ایرانی اگر در ایران فاقد اقامتگاه بوده یا در ایران دارای مقر واقعی و موثر صنعتی یا تجاری نداشته باشند، حق تقاضای ثبت بین المللی علامت را نخواهند داشت ولی این استنباط چندان منطقی به نظر نمی آید ؛ زیرا یک ایرانی ممکن است در ایران اقامتگاه نداشته باشد و دارای مقر واقعی و موثر صنعتی و تجاری نیز نباشد اما در یکی از کشورهای عضو موافقت نامه و پروتکل مادرید، علامت صنعتی یا تجاری خود را به ثبت رسانده و مایل باشد اظهارنامه ثبت بین المللی علامت مزبور در ایران نیز ثبت شود تا از مزایای آن در ایران برخوردار گردد.

به منظور ثبت، علائم تجاری باید واجد شرایط ذیل باشد :

الف) قدرت و خصیصه تمایز بخشی آن موضوع را با موضوعات مشابه داشته باشد.
ب) معرف و توصیف کننده مشخصات کالا یا خدمات معین موضوع علامت یا مارک باشد و سبب هدایت مصرف کننده گردد.
ج) قانوناَ قابلیت ثبت داشته باشد و استعمال آن مغایر نظم عمومی و اخلاق حسنه و قواعد آمره نباشد.
د) از نظر فرم و شکل، ثبت آن امکان پذیر باشد.
به موجب ماده 4 موافقت نامه مادرید، از تاریخ ثبتی که طبق مقررات در دفتر بین المللی انجام می شود، حمایت از علامت در هر یک از کشورهای متعاهد ذی مدخل، به همان نحوی خواهد بود که در صورت ثبت علامت مزبور به طور مستقیم در آن کشور، وجود می داشت.
اطلاعات مربوط به ثبت بین المللی علامت ، در یک مجله بین المللی منتشر و اطلاعات مربوط به این علامت ثبت شده، در بانک اطلاعاتی الکترونیکی وارد خواهد شد. در ماده 4 مکرر موافقت نامه مادرید آمده است : " هنگامی که علامت قبلاَ در یک یا چند کشور متعاهد ثبت شده، متعاقباَ توسط دفتر بین المللی به نام همان مالک یا قائم مقام او از نظر مالکیت به ثبت می رسد، چنین تلقی می شود که ثبت بین المللی جانشین ثبت های ملی قبلی شده است، بدون آن که هیچ گونه لطمه ای به حقوقی که به دلیل ثبت های قبلی کسب شده اند وارد شود، به مجرد درخواست ، اداره ملی ملزم خواهد بود که ثبت بین المللی را در دفاتر ثبتی خود قید کند ".
در نظام حقوقی ایران، لازم است اظهارنامه بین المللی شرایط ذیل را داشته باشد :
الف) در فرم رسمی تنظیم شود.
ب) در سه نسخه تنظیم و به مرجع ثبت تسلیم شود.
ج) توسط مرجع ثبت و متقاضی امضاء گردد.
د) بر حسب مورد به زبان های تعیین شده تنظیم گردد.

مدارکی که باید ضمیمه اظهارنامه گردد عبارت است از :

1- مدارک مثبت هویت متقاضی
2- گواهی نامه ثبت علامت در ایران
3- وکالت نامه در صورتی که کارها توسط وکیل انجام می شود.
4- رسید مربوط به پرداخت هزینه بررسی اولیه
هزینه هایی که برای ثبت علامت در موافقت نامه مادرید پیش بینی شده است عبارتند از :
1- حق الثبت اساسی، جهت پوشش دادن هزینه های دفتر بین الملل مرتبط با ثبت بین المللی
2- حق الثبت تکمیلی، که برای تعیین کشورهای مورد نظر برای تحصیل حمایت می باشد و هزینه آن برای تمام کشورها یکسان است.
3- حق الثبت ضمیمه ای، زمانیکه فهرست کالاها و خدمات درخواست شده جهت حمایت بیش از سه طبقه از طبقه بندی بین المللی باشد.