بیمه، عملی است که یک شخص هر گونه خطر یا زیان مالی را که ممکن است به جان یا مال او وارد شود با پرداخت وجه معینی به عهده شخص دیگری بگذارد. بدین معنی که هر گاه آن خطر یا خسارت به او رسید، بیمه کننده غرامت آن را بدهد یا جبران کند.

سابقه بیمه را تا 4500 سال قبل از میلاد مسیح می دانند. چینی ها اولین ملتی بودند که اصل تقسیم خطر را در سه هزار سال قبل از میلاد در باربری دریایی مراعات می کردند. دو هزار سال قبل از میلاد  در باربری دریایی مراعات می کردند. دو هزار سال قبل از میلاد مسیح "هامورابی" پادشاه بابل با وضع قوانین ویژه ای کالاهایی را که از سایر شهرها و ولایات به مرکز آن شهر(کلده) حمل می شد و در معرض خطراتی مانند غارت و دزدی راهزنان و یا سایر حوادث قرار می گرفت تحت پوشش و حمایت قرار داد و خسارت وارده بر این کالاها از طرف اهالی شهر بابل جبران می شد.

در طول چندین سده این گونه تامین ها و در واقع نوعی پوشش های ابتدایی بیمه ای، به منظور رونق امور تجاری در کشورهای مختلف جهان رواج یافت. اما بیمه به صورتی که امروزه با شیوه های علمی و کاربردی وسیع با آن سر و کار داریم پایه هایش از حدود سال های 1350 میلادی شکل گرفت.

اولین قانون بیمه در اسپانیا حوالی سال های 1435 میلادی تدوین شد و به تدریج در سایر کشورها با توجه به ضرورت پیش آمده تنظیم و برقرار گردید. بیمه به صورت سازمان یافته و مدون همگام با پیدایش و گسترش صنعت در اروپا در قرون هفدهم و هیجدهم پا گرفت که در انگلستان سازمان های تخصصی به دامنه بیمه در تجارت داخلی و خارجی وسعت بخشیدند.

بیمه به مفهوم وسیعتر آنکه پوشش هایی نظیر بیماری و مستمری ایام پیری را برقرار می کرد در سال 1884 میلادی در کشور آلمان به وجود آمد. امروزه وسعت و دامنه پوشش های بیمه ای آنچنان گسترش یافته که تمام شئون اجتماعی و اقتصادی مردم و جوامع را در برگرفته است.

بیمه در ایران:

در سال 1308 هجری قمری که ناصرالدین شاه قاجار بر کشور حکومت می کرد امتیاز موسسه ای به نام اداره حمل و نقل و سازمان بیمه در سراسر ایران به فردی از اهالی روسیه به نام "لازارپولیا کوف" واگذار گردید. بعداً شرکت های دیگر خارجی در ایران اقدام به تاسیس شرکت بیمه کردند. مانند شرکت آلیانس، یورکشایر، رویال و ... که به دلیل نبودن شرکت بیمه ایرانی بازرگانان و تجار و موسسات ناچاراً برای خدمات بیمه ای مورد نیاز خود به این شرکت ها مراجعه می کردند.

در سال 1314 اولین شرکت بیمه ایرانی به نام شرکت سهامی بیمه ایران با سرمایه 20 میلیون ریال تاسیس گردید که مورد استقبال مردم قرار گرفت. در 7 اردیبهشت 1316 اولین قانون بیمه مشتمل بر 36 ماده به تصویب رسید که هنوز هم معتبر است. در سال 1350 بیمه مرکزی ایران تاسیس گردید که به موجب ماده یک قانون تشکیل خود، وظیفه تنظیم و تعمیم و هدایت امر بیمه در ایران و حمایت بیمه گزاران و صاحبان حقوق آن ها و همچنین اعمال نظارت به فعالیت های موسسات بیمه در ایران را عهده دار است.

بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، کلیه شرکت های بیمه خصوصی در ایران ملی شدند و از سال 1367 انجام عملیات بیمه به موجب قانون اداره امور شرکت های بیمه مصوب 13/9/1367 در انحصار چهار شرکت بیمه یعنی بیمه ایران،بیمه البرز،بیمه آسیا و بیمه دانا قرار گرفت.

چگونگی ثبت شرکت بیمه:

به موجب قانون بیمه مصوب 7/2/1316 بیمه عقدی است که به موجب آن یک طرف تعهد می کند در ازای پرداخت وجه یا وجوهی از طرف دیگر در صورت وقوع یا بروز حادثه خسارت وارده بر او جبران نموده یا وجه معینی را بپردازد.

ثبت تأسیس و تغییرات کلیه ی شرکت های بیمه ای با موضوعات تصدی به هر گونه خدمات بیمه ای و نمایندگی بیمه و کارگزاری خدمات بیمه ای، اخذ نمایندگی از شرکت بیمه، عرضه ی خدمات بیمه ای با رعایت قانون تأسیس بیمه ی مرکزی ایران و بیمه گری مصوبات شورای عالی، بیمه ی دستورالعمل ها و مفاد قرارداد نمایندگی بیمه نیاز به اخذ مجوز از بیمه ی مرکزی ایران و یا حسب مورد بر طبق دستورالعمل های مصوب و صرفاً نمایندگی های بیمه از بیمه ی اصلی آن دارد. مستندات: (ماده ی 1 و37 قانون تاًسیس بیمه ی مرکزی ایران؛ قانون تأسیس و مؤسسات بیمه ی غیر دولتی مصوب 1380؛ آئین نامه ی تنظیم امور نمایندگی بیمه توسط شورای عالی بیمه)

وفق ماده 8 قانون ثبت شرکت ها، شرکت های بیمه اعم از ایرانی و خارجی تابع نظامنامه هایی خواهند بود که از طرف وزارت دادگستری تنظیم می شود. قبول تقاضای ثبت شرکت بیمه و شرایط مربوط به ادامه ی عملیات آن ها منوط به رعایت مقررات نظامنامه های مزبور خواهد بود.

ثبت شرکت بیمه بر اساس مفاد ماده ی 9 نظامنامه باید صریحاً نسبت به مسایل ذیل تعیین تکلیف نماید:

1-اشخاصی که باید اظهارنامه ثبت بدهند.
2-نکاتی که باید در اظهارنامه قید شود.
3-اوراق و مدارکی که عین یا ترجمه مصدق آن ها باید به ضمیمه اظهارنامه شود.
4-نکاتی که در صورت تغییر باید مجدداَ به ثبت برسد.
5-طرز ثبت شعب یا نمایندگان جدید.
6-اعلاناتی که پس از ثبت باید به وسیله اداره ثبت اسناد به هزینه شرکت به عمل آید.
7-تعرفه راجع به ترجمه و تصدیق صحت ترجمه

تعریف نماینده بیمه:
نماینده بیمه شخصی است حقیقی یا حقوقی که با توجه به قوانین و مقررات مفاد ایین نامه نمایندگی بیمه، مجاز به عرضه خدمات بیمه ای به نمایندگی از جانب شرکت بیمه طرف قرارداد خواهد بود.

شرایط اخذ نمایندگی بیمه:

1-اشخاص حقیقی
الف-تابعیت ایران
ب-اعتقاد به اسلام و یا یکی از ادیان رسمی کشور
ج-دارا بودن حسن شهرت
د-عدم اعتیاد به مواد مخدر
ه-نداشتن سوء پیشینه کیفری و عدم ورشکستگی به تقصیر و تقلب
و-داشتن گواهی پایان خدمت یا معافیت دائم
ز-دارا بودن حداقل مدرک دیپلم با 2 سال سابقه کار مفید بیمه ای یا لیسانس و یک سال سابقه کار مفید بیمه ای و یا لیسانس در رشته بیمه و یا گرایش بیمه ای و شش ماه کار مفید بیمه ای
ح-موفقیت در آزمون بیمه مرکزی ایران(ماده 5)

2-اشخاص حقوقی
الف-به صورت یکی از شرکت های سهامی عام،خاص و تعاونی تاسیس شده باشد.
ب-اساسنامه شرکت به تایید بیمه مرکزی ایران رسیده باشد.
ج-موضوع شرکت منحصراَ مربوط به نمایندگی بیمه باشد.
د-مدیر عامل شرکت باید علاوه بر شرایط شخص حقیقی دارای حداقل مدرک لیسانس بیمه و شش ماه سابقه کار مفید بیمه ای و یا حداقل لیسانس سایر رشته ها و یک سال سابقه کار مفید بیمه ای و یا دیپلم با 4 سال سابقه کار مفید بیمه ای باشد.(ماده 6 و اصلاحیه بعدی آن)

بیشتر بخوانید:

-ثبت شرکت صرافی به چه نحوی انجام می شود؟

-ثبت شرکت در تهران

در صورت نیاز به هر گونه مشاوره با ما تماس حاصل فرمایید. کارشناسان موسسه ثبت شرکت کارا افتخار دارند با مشاوره تلفنی رایگان در خدمت شما عزیزان باشند. 88880006-021

نشانی: تهران، میدان ونک، تقاطع ملاصدرا و کردستان، بن بست فرشید، پلاک 8، واحد 4