امروزه در قبال احتیاجات روز افرون،افراد ضعیف مخصوصاَ کشاورزان و کارگران ،جز با کمک یکدیگر نمی توانند مشکلات بزرگی را حل کنند.یک فرد متمول یا توانا شاید بدون کمک دیگران بتواند حوائج خود را برآورد ولی بیشتر افرادی که از جنبه ی مالی ضعیف اند،اگر به یکدیگر کمک نکنند هرگز نمی توانند زندگی خوبی داشته باشند.

در قرن هیجدهم که اروپا به دو دسته ی متمایز تقسیم شده بود- یکی ثروتمندان و صاحبان کارخانه و اشراف و دیگری کارگران و کشاورزان و رنجبران-این احتیاج بیشتر برای طبقه ی پایین پیدا شد که خودشان بدون مراجعه به طبقه ی ثروتمندان "به شرط اجتماع"شرایط زندگی را فراهم سازند.
یک نیروی ضعیف در جامعه ناچیز است و در مقابل احتیاجی که در اثر توسعه ی دائره تمدن هر ساعت اضافه می شود نمی تواند وسائل راحتی خود را فراهم نماید،ولی این نیروها هر قدر ضعیف باشند،اگر متمرکز شوند قدرت بزرگی تشکیل می دهند که در سایه ی آن شرکای آن به هر هدف اقتصادی که مایل باشند خواهند رسید.
نوع دیگری از شرکت های تجارتی که نه سرمایه و نه ضمانت شرکا در آن تاثیر کلی دارد بلکه تعداد شرکا و کثریت آن ها موثر است شرکت های تعاونی هستند. شرکت های تعاونی الزاماَ شرکت تجاری نیستند،بلکه اگر موضوع آن ها تجاری نباشد،شرکت تجاری محسوب نمی شوند،این شرکت ها انحصاراَ تابع بخش تعاونی(مصوب 1370) هستند و تنها تصفیه ی آن ها تابع مقررات تصفیه در قانون تجارت است(تبصره ی 1 ماده 54 قانون 1370)
قانون 1370 شرکت تعاونی را تعریف نکرده است.ولی از مجموع مقررات این قانون،بویژه از ماده ی یک آن چنین استنباط می شود که قانونگذار از روح قانون شرکت های تعاونی مصوب 1350 دور نشده است.بر این اساس،شرکت تعاونی شرکتی است که به منظور بهبود وضع اقتصادی شرکا و تامین حوائج آن ها تشکیل می شود.بنابراین،اگر وضع اقتصادی نامناسب و سطح خرج بالا،بازار کساد،حوائج زندگی و یا کار پیدا نشود اشخاصی به منظور بهبود وضع اقتصادی خود شرکتی تشکیل می دهند که در نتیجه:
1-اگر بهای اجناس گران باشد و شرکا به علت نداشتن پول نتوانند احتیاجات سالیانه ی خود را یکجا خریداری کنند و ناچار شوند روزمره از دست سوم و چهارم اشیا مورد احتیاج خود را به قیمت گرانتر تهیه کنند، شرکت تعاونی با پول جزئی که به هر شریک می پردازد و جمع آن مبلغ می شود،اشیا مورد احتیاج شرکا را از دست اول خریداری و به همان قیمت تمام شده با سود خیلی جزئی به شرکا می فروشد.
2-هر گاه کشاورزان و ارباب صنایع نتوانند کالا یا متاع خود را به علت احتیاج به پول در بازار به قیمت خوب بفروشند و ناچار شوند فرآورده های خود را روزانه به بهای کمتر و یا با فروش سلف به ثمن بخصوص به دلالان و یا سودپرستان واگذار نمایند،شرکتی تشکیل می دهند که آن شرکت کالای آن ها را در یک محل جمع نموده و به قدر احتیاج روزانه به آن ها پول دهد.سپس کالای جمع شده را به قیمت خوب و در بازارهای دنیا فروخته،وجه آن را پس از کسر سود بسیار نازل به شرکا می پردازند.
3-به اشخاص بی بضاعت کسی وام نمی دهد و اگر بدهد با شرایط سنگینی خواهد بود.این قبیل اشخاص شرکتی تشکیل می دهند و با سرمایه ی جزئی که می پردازند اعتبار کافی بدست آورده و هر یک از شرکا اگر احتیاجی داشت با سود ناچیزی از شرکت وام می گیرد.در شرکت تعاونی سرمایه و نفوذ اشخاص نقش مهمی ندارد و شرکا هر قدر سرمایه داشته باشند بیش از یک رای نخواهند داشت و سود هم به نسبت سرمایه تقسیم نمی شود.
در واقع،شرکت تعاونی را هنوز هم می توان شرکتی تلقی کرد که اشخاص به منظور رفع نیازمندی های مشترک و بهبود وضع اقتصادی و اجتماعی خود از طریق خودیاری و کمک متقابل تشکیل می دهند،هدفی که قبلاَ در ماده 2 قانون شرکت های تعاونی 1350 پیش بینی شده بود و با طبیعت شرکت های تعاونی موضوع قانون تجارت نیز تطبیق می کرد.در این شرکت ها فعالیت اشخاص عضو،عمده سرمایه ی شرکت را تشکیل می دهد.حتی در قانون جدید بر کار اعضا بیشتر از گذشته تاکید شده است،چه تنها اشخاصی می توانند عضو شرکت تعاونی شوند که از اشخاص حقیقی باشند(ماده 8 قانون 1370).مع ذلک،به منظور تشویق اشخاصی که تخصص و حرفه ای دارند و سرمایه ای در اختیار ندارند،قانون تسهیلات بسیاری در نظر گرفته است که توسط دولت یا بانک ها ممکن است به شرکت های تعاونی اعطا شود.
در فصل پنجم قانون بخش تعاونی اقتصاد جمهوری اسلامی ایران به دو نوع شرکت تعاونی اشاره می شود:
الف-تعاونی های تولید   ب)تعاونی های توزیع
عضویت در تعاونی مخصوص اشخاص حقیقی است و اعضا باید حائز شرایط زیر باشند:
1-تابعیت جمهوری اسلامی ایران
2-عدم ممنوعیت قانونی و حجر و ورشکستگی به تقصیر
3-عدم سابقه ارتشاء،اختلاس و کلاهبرداری
4-درخواست کتبی عضویت و تعهد رعایت مقررات رعایت مقررات اساسنامه تعاونی
5-عدم عضویت در تعاونی مشابه
اعضاء در کلیه ی امور تعاونی طبق اساسنامه حق نظارت دارند و مکلف اند به وظایف و مسئولیت هایی که در حدود قوانین و مقررات تعهد کرده اند عمل کنند.
مسئولیت های مالی اعضاء در شرکت های تعاونی محدود به میزان سهم آنان می باشد مگر آن که در اساسنامه ترتیب دیگری شرط شده باشد.
خروج عضو از تعاونی اختیاری است و نمی توان آن را منع کرد.
اعضاء متخصصین تعاونی های تولید حداقل شش  ماه قبل از استعفاء باید مراتب را کتباَ به اطلاع تعاونی برسانند و در صورتی که خروج عضو موجب ضرری برای تعاونی باشد،وی ملزم به جبران است.
مطابق ماده ی 21 ،هر تعاونی وقتی ثبت و تشکیل می شود که حداقل یک سوم سرمایه ی آن تادیه و در موردی که به صورت نقدی و جنسی باشد تقویم و تسلیم شده باشد.اعضا ی تعاونی مکلف اند مبلغ پرداخت نشده ی سهم خود را ظرف مدت مقرر در اساسنامه تادیه نمایند.
تصویب اساسنامه ی تعاونی با حداقل دوسوم اعضاء اولین مجمع عمومی عادی خواهد بود.پس از تشکیل مجمع عمومی عادی و انتخاب اعضای هیات مدیره ،هیات مدیره مکلف است فوراَ نسبت به ثبت شرکت تعاونی اقدام نماید.

شما می توانید با ارائه ی مدارک نزد موسسه ی حقوقی کارا ثبت،از خدمات بی نظیر ما بهره مند شوید.متخصصین ما با کم ترین زمان،امور ثبتی شما را به بهترین شکل انجام خواهند داد.
در این رابطه باید اسناد و مدارک ذیل تقدیم اداره ی ثبت شرکت ها شود.
-صورت جلسه ی تشکیل مجمع عمومی موسس و اولین مجمع عمومی و اسامی اعضای هیات مدیره ی منتخب و بازرسان
-اساسنامه ی مصوب مجمع عمومی
-درخواست کتبی ثبت
-لیست اسامی واعضا ءو سهامداران تعاونی
مشخصات و نشانی کلیه ی اعضاء و سهامداران تعاونی
-طرح پیشنهادی و ارائه ی مجوز وزارت تعاون
-رسید پرداخت مقدار لازم جهت تامین سرمایه ی شرکت
-مدارک مربوط به دعوت به عضویت افراد واجد شرایط

کارا ثبت ارائه دهنده ی برترین ها در امور ثبتی
اعتماد و رضایت شما افتخار ماست. 88880006-021