به موجب ماده 116 قانون تجارت : شرکت تضامنی، شرکتی است که در تحت اسم مخصوص برای امور تجاری بین دو یا چند نفر با مسئولیت تضامنی تشکیل می شود . اگر دارایی شرکت برای تادیه تمام قروض شرکت کافی نباشد، هر یک از شرکا مسئول پرداخت تمام قروض شرکت است.
- شرایط تشکیل و ثبت شرکت تضامنی
- مراحل تشکیل شرکت تضامنی چیست؟
هر قراری که بین شرکا برخلاف این ترتیب داده شده باشد، در مقابل اشخاص ثالث، کان لم یکن خواهد بود.
مسئولیت شرکا در این شرکت نامحدود است. طبق ماده 116 قانون تجارت، شرکای این شرکت ضامن محسوب می شوند و هر قراری برخلاف این ترتیب دهند در مقابل اشخاص ثالث کان لم یکن خواهد بود، مانند آن که مسئولیت خود را با توجه به قرارداد کاهش دهند. تضامنی بودن مسئولیت در برابر ثالث قاعده آمره می باشد و مسئولیت شرکا در برابر ثالث، همیشه تضامنی است.
طبق ماده 124 قانون تجارت، مسئولیت در روابط میان شرکا به ترتیب ذیل است :
1. بر طبق شرکتنامه : مثلاَ در شرکتنامه تصریح شود حسن با وجود داشتن یک دهم سرمایه شرکت، مسئول نصف زیان های وارده به شرکت می باشد.
2. سکوت شرکتنامه : به نسبت ( نه میزان ) سرمایه. مثلاَ اگر حمید مالک یک پنجم سرمایه شرکت باشد، نسبت به یک پنجم بدهی مسئول است.
در قانون تجارت تصریحی در این رابطه وجود ندارد اما شرکا به دلیل مسئولیت نامحدود می توانند هر اطلاعی را در امور شرکت تقاضا کنند، مشروط بر اینکه مانع فعالیت مدیران در شرکت نشوند.
به موجب ماده 403 قانون تجارت، اصل بر عدم مسئولیت تضامنی است مگر با تصریح در قانون یا قرارداد. در قانون تجارت به تضامنی بودن مسئولیت مدیر اشاره نشده است ، پس اگر چند مدیر غیرشریک تقصیر داشته باشند مسئولیت آن ها اشتراکی می باشد.
به موجب ماده 125 قانون تجارت، هر گاه شخصی به عنوان شریک جدید وارد شرکت تضامنی شود با سایر شرکا متضامناَ مسئول قروضی است که شرکت از قبل داشته و فرقی نمی کند که نام شرکت تغییری کرده باشد یا خیر.
اگر طرفین قرارداد توافق کنند که شریک جدید مسئول قروض قبلی نیست ، این توافق بین طرفین معتبر است ولی در مقابل ثالث تاثیری ندارد و ثالث می تواند به شریک جدید مراجعه کند.
هم چنین به عقیده دکتر اسکینی، در صورتی شریک قبلی مسئول دیون بعد از خروج خود از شرکت می باشد که خروج او طبق ماده 200 قانون تجارت، ثبت نشده باشد.
قانون گذار در این ماده جهت حفظ حقوق اشخاص ثالث، تغییر نام شرکت را به معنای تغییر شرکت ندانسته است.
مراجعه طلبکاران شرکت به اموال شخصی شرکا فقط زمانی ممکن است که شرکت منحل شده و اموال باقی مانده شرکت نیز کفایت دیون را ندهد. طلبکاران شرکت حق توقیف اموال شرکت را دارند اما طلبکاران شخصی شرکا حق توقیف اموال شرکت را به دلیل شخصیت حقوقی مستقل شرکت از شرکا نخواهند داشت.
زمانی که شرکت منحل شد و طلبکاران شرکت به سراغ اموال شخصی شرکا رفتند دیگر فرقی میان طلبکاران شرکت و طلبکاران شخصی شرکا وجود ندارد.
یه موجب ماده 126 قانون تجارت، پس از انحلال شرکت طلبکاران شرکت نسبت به دارایی شرکت بر طلبکاران شخصی شرکا حق تقدم دارند اما پس از عدم کفایت دارایی شرکت و مراجعه به اموال شخصی شرکای ضامن، دیگر تفاوتی میان طلبکاران شخصی شرکا و طلبکاران شرکت وجود ندارد و قاعده تساوی بین این دو حاکم است.
به موجب ماده 129 قانون تجارت، طلبکاران شخصی شرکا حق ندارند طلب خود را از دارایی شرکت تامین یا وصول کند ولی در دو مورد ذیل حق مراجعه به شرکت وجود دارد :
1. سهمیه مدیون از منافع شرکت
2. سهمی که در صورت انحلال شرکت ممکن است به مدیون تعلق گیرد.
در این صورت اگر نه دارایی شخصی مدیون که شریک شرکت است و نه منافع او در شرکت پاسخگوی بدهی نباشد، طلبکار شخصی شریک می تواند انحلال شرکت را تقاضا نماید، اعم از این که شرکت برای مدت محدود تشکیل شده باشد یا نامحدود به شرط اینکه حداقل 6 ماه قبل قصد خود را به وسیله اظهارنامه به اطلاع شرکت رسانده باشند.
پس تقاضای انحلال باید با جمع سه شرط باشد :
1. عدم کفایت دارایی شخصی مدیون
2. عدم کفایت منافع مدیون در شرکت
3. اعلام قصد انحلال حداقل 6 ماه قبل به وسیله اظهارنامه
در دو حالت، شرکت یا بعضی از شرکا می توانند تا قبل صدور حکم نهایی از انحلال شرکت جلوگیری کنند :
1. تادیه طلب طلبکاران تا حد دارایی مدیون در شرکت
2. جلب رضایت طلبکاران
در صورت نیاز به هرگونه مشاوره تخصصی رایگان با ما تماس حاصل فرمایید.
همکاران ما در ثبت شرکت کارا ، با افتخار در خدمت شما خواهند بود.