می توان شرکت تجاری را این گونه تعریف نمود که قراردادی است میان دو یا چند شخص که بنا بر آن هر یک از شرکاء آورده ای با خود به شرکت می آورد با این وصف که مالکیت هر شریک نسبت به آورده اش منحل می گردد و آورده ها به مالکیت شخص حقوقی شرکت در می آید و سود و زیان نیز به نسبت مقرری بین ایشان تقسیم گردد. چنانچه شما هم قصد دارید که یک شرکت تاسیس کنید و به فعالیت های اقتصادی خود در آن بپردازید باید ابتدا قوانین ثبت شرکت را بدانید و بعد به ثبت شرکت اقدام کنید.
ثبت علامت های بویایی یا صوتی نیز در دنیا به رسمیت شناخته شد زیرا برخی مشاغل به گونه ای هستند که باید علامت تجاری خود را به صورت بویایی یا صوتی به ثبت برسانند. در ادامه به موارد آن می پردازیم.
- در شرکت های سهامی خاص و سهامی عام وجوه اشتراک و افتراقی وجود دارد که باعث شباهت ها و تفاوت های این دو شرکت سهامی می شود که در ادامه به آنها می پردازیم.
شرکت تعاونی شرکتی است از اشخاص حقیقی یا حقوقی که به منظور رفع نیازمندی های مشترک و بهبود وضع اقتصادی و اجتماعی اعضا از طریق خودیاری و کمک متقابل و همکاری آنان، موافق اصولی که در قانون شرکت های تعاونی مصوب 9 / 4/ 1352 مصرح است، تشکیل می شود.
یکی از خصوصیات ثبت شرکت با مسئولیت محدود، محدود بودن مسئولیت اعضا به اندازه مقدار سرمایهآنهاست. ماده 94 قانون تجارت، شرکت با مسئولیت محدود را چنین معرفی می کند: شرکت با مسئولیت محدود شرکتی است که بین دو یا چند نفر برای امور تجاری تشکیل شده و هر یک از شرکا بدون اینکه سرمایه به سهام یا قطعات سهام تقسیم شده باشد، فقط تا میزان سرمایه خود در شرکت مسئول قروض و تعهدات شرکت است. ثبت شرکت مسئولیت محدود نیازمند طی مراحلی است که در ادامه به طور مفصل آن را بیان می کنیم.
هنگامی که علامت در ارتباط با خدمات باشد "علائم خدماتی" نامیده می شود. ثبت علائم خدمات، برای محصولات قابل لمس نمی باشد. امروزه در کنار تجارت کالا تجارت به صورت گسترده در سطح جهان مطرح می باشد. خدمات، دامنه وسیعی از فعالیت ها از قبیل بانکداری، بیمه، هتل ها، رستوران ها، خطوط هوایی، ارتباطات راه دور، آموزش، تفریح و غیره را در برمی گیرد. علائمی که خدمات ارائه شده توسط یک موسسه تجاری را از سایرین مشخص سازد، علامت خدمات نامیده می شود، در حقیقت تقاوت اساسی بین علامت مربوطه به کالا و خدمت وجود ندارد و هر دو را باید علامت تجاری محسوب کرد. هر دو علامت وظایف مشابهی دارند، اختلاف عمده ای که بین این دو علامت وجود دارد این است که موضوع علائم خدماتی، امور نامحسوس و نامرئی است که همان خدمات می باشند. علامت خدمات را عموماً در تبلیغات و نیز سربرگ ها و فاکتورها می توان دید، نه بر روی وسایلی که در ارائه خدمات به کار می رود، برخلاف علائم مربوط به کالا که علاوه بر این موارد مذکور بر روی خود کالا نیز الصاق می باشد.
حمایت از ثبت علامت ملی در ایران بر اساس قانون جدید ثبت اختراعات، طرح های صنعتی و علائم تجاری مصوب 1386 توسط یک کمیته حقوقی متشکل از صاحبنظران حقوقی دست اندر کار مالکیت معنوی با توجه به پیشرفت های به عمل آمده در حوزه علوم و فنون و تکنولوژی های اجتناب ناپذیر روز تهیه شده و در این قانون برای اولین بار در کشور، ثبت و حمایت حقوقی از طرح های صنعتی که به لحاظ فقدان قانون ملی حمایتی از آن نمی شده امکانپذیر شده است و همچنین تعیین حدود حمایت از نام تجاری در زمره مالکیت صنعتی با علامت تجاری، پیش بینی مقررات کیفری برای ناقضین حقوق مالکیت صنعتی، توقیف کالاهای تقلبی از سوی دادسرا بدون شاکی خصوصی و انطباق با مقررات معاهده تریپس به عنوان شرط لازم برای الحاق به سازمان جهانی تجارت از دیگر مزایای برجسته این قانون است. در این مقاله انواع حمایت از ثبت علامت و ضمانت اجرایی حمایت از علائم تجاری، طبق قانون جدید ثبت اختراعات، طرح های صنعتی و علائم تجاری مورد بررسی قرار می گیرد.
از قوانین شرکت با مسئولیت محدود می توان به وجود حداقل دو شریک اشاره کرد؛ ولی در آن، برخلاف شرکت های تضامنی و نسبی، مسئولیت شرکا در قبال طلبکاران شرکت، محدود به آورده آن ها در شرکت است. به عنوان مثال اگر دارایی شرکت با مسئولیت محدود 900 هزار ریال باشد و برای پرداخت طلب طلبکاران کافی نباشد، طلبکاران بابت باقی مانده طلب خود، یعنی 300 هزار ریال دیگر، نسبت به دارایی شخصی شرکا حقی نخواهند داشت. وجوه مشترک این شرکت با شرکت های تضامنی و نسبی این است که اولاً سرمایه شرکت به صورت سهام نیست، بلکه هر شریکی درصدی از سرمایه را مالک است که از آن به سهم الشرکه تعبیر می شود، ثانیاً سهم الشرکه را نمی توان بدون رضایت سایر شرکا به دیگران منتقل کرد.
از شرایط ثبت شرکت سهامی خاص این است که سرمایه آن قانوناً در موقع تاسیس از یک میلیون ریال نباید کمتر باشد. این سرمایه به سهام تقسیم شده و کلیه سهام آن به وسیله سهام داران تعهد و تامین می گردد و مسئولیت صاحبان سهام که تعداد آن ها نباید کمتر از سه نفر باشد، محدود به مبلغ اسمی سهام آن هاست. (ماده 1 تا 3، بند دوم ماده 4 و نیز ماده 20 لایحه قانونی اصلاح قسمتی از قانون تجارت مصوب 1347).